我们先看:int a[3];

       实际上,我们完全可以理解为int a0; int a1; int a2;  也就是是, 只要理解了int a; 就会理解int a[3]; 如:

 

#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
	int a[3];
	a[0] = 0;
	a[1] = 1;
	a[2] = 2;

	return 0;
}

 

       好, 那看看int **p[2][3];

       实际上, 我们完全可以理解为: int **p00; int **p01; int **p02; int **p10; int **p11; int **p12;  因此, 理解了int **p; 就能理解int **p[2][3]; 如:

 

#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
	int **p[2][3];
	int a = 100;
	int *q = &a;


	p[0][0] = &q;
	p[0][1] = &q;
	p[0][2] = &q;
		
	p[1][0] = &q;
	p[1][1] = &q;
	p[1][2] = &q;

	cout << sizeof(p) << endl; // 4 * 2 * 3

	return 0;
}

 

 

 

       好, 那我们来理解一下:int (**p)[3];

       我们先来理解int p[3];  然后理解int (*p)[3];  然后理解就理解了int (**p)[3];

 

#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
	int (**p)[3];
	int a[2][3] = {0, 10, 20, 30, 40, 50};
	int (*q)[3] = a;
	p = &q;

	cout << *( *(*p + 1) + 2) << endl; // 50
	cout << sizeof(p) << endl; // 4

	return 0;
}

 

 

 

       好了, 更复杂的也不怕了。 多的不扯, 其实, 万事都抵不住一个分析。

 


本文转载:CSDN博客